Γράφει ο Μπάμπης Καραηλίδης
Ξεκίνησαν από τον ίδιο παρονομαστή με τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια, υποσχέθηκαν τα πάντα και ανέβασαν τον πήχυ των απαιτήσεων στον ουρανό.
Κατηγόρησαν και αμφισβήτησαν τους προκατόχους τους και εγγυήθηκαν την ευημερία μέσω των αλλαγών που υποτίθεται ότι θα έφερναν.
Προφασίστηκαν ότι βρήκαν καμμένη γη (Ζεφύρι) και ότι επί των ημερών τους θα την μεταμόρφωναναν σε γη της απαγγελίας.
Πολύ σύντομα φανερώθηκαν οι πρώτες τους αδυναμίες. Δεν κατάφεραν να διαχειριστούν την καθημερινότητά των πολιτών και φάνηκαν αδύναμοι και απροετοίμαστοι μπροστά σε καταστάσεις ανάγκης (θεομηνίες, διαχείριση covid κλπ).
Απαξίωσαν τους θεσμούς και υποβάθμισαν την έννοια της δημοκρατίας.
Η εικόνα τους τσαλακώθηκε από την αρχή και παρέμεινε έτσι μέχρι σήμερα παρ’ όλη την προσπάθεια προπαγάνδας από τα κάθε λογής παπαγαλάκια και παρατρεχάμενους.
Ήρθαν πολλές φορές σε ρήξη με τους πολίτες, μιας και φάνηκαν ανήμποροι να σταθούν με σύμπνοια δίπλα στα προβλήματά τους.
Στοχοποίησαν και επιτέθηκαν στους εργαζόμενους (δημοτικούς υπαλλήλους ο μεν, γιατρούς και νοσηλευτές ο δε).
Συμπεριφέρθηκαν σαν τουρίστες δραπετεύοντας σε κάθε ευκαιρία όταν ο κόσμος τους είχε ανάγκη.
Τα επιτελεία τους φάνηκαν ανήμπορα να δουλέψουν για το κοινωνικό σύνολο και επειδώθηκαν από νωρίς σε μια διαρκή προσπάθεια προσωπικής αναρρίχησης και αυτοπροβολής.
Χρησιμοποίησαν την εξουσία για να τακτοποιήσουν τα δικά τους παιδιά αδιαφορώντας αν υπήρχαν άλλα πιο άξια και κατάλληλα που μπορούσαν να προσφέρουν.
Δεν αφουγκράστηκαν ποτέ τις αγωνίες του κόσμου και παρέμειναν εγκλωβισμένοι στον περίγυρό τους.
Φτάνοντας στο τέλος δείχνουν και δυο να μην θέλουν ή να μην μπορούν να αποδεχθούν ότι ήταν αρνητικοί πρωταγωνιστές σε μια τραγωδία που οι ίδιοι σκηνοθέτησαν.
Αντί να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο, ως όφειλαν, υπηρέτησαν την ματαιοδοξία και το συμφέρον τους και αυτό ήταν πιο επιβλαβές και ζημιογώνο ακόμη και από την ανεπάρκειά τους.
