Γράφει ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος
ΖΩΗ, ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΨΗΦΙΣΩ…
Ανοιχτή επιστολή προς την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου
1. Τοποθετείς στις εκλόγιμες θέσεις των λιστών τον σύντροφό σου, τον γυμναστή σου και τους φίλους σου, οι οποίοι είχαν πατώσει στη σταυροδοσία (πλην του συντρόφου σου, ο οποίος δεν είχε κατέβει καν).
2. Καρατομείς, χωρίς να έχεις κάνει κατ’ ιδίαν συζήτηση και να έχεις αποσπάσει την συγκατάθεση τους, ανθρώπους οι οποίοι πρώτευσαν σε σταυρούς στις περιφέρειές τους.
3. Για να δικαιολογήσεις την αδικαιολόγητη, αντιδημοκρατική (αν και νόμιμη) πράξη σου, επιδίδεσαι εκ των ΜΜΕ σε μια άνευ προηγουμένου δολοφονία χαρακτήρων των ανθρώπων αυτών.
4. Βγάζεις από τις πρώτες θέσεις της λίστας από κάθε περιφέρεια, όλους εκείνους τους πρωτεύσαντες υποψηφίους που είχαν δώσει το αίμα τους ενάντια στους πλειστηριασμούς, παρόλο που διατείνεσαι ότι θα προστατεύσεις τα σπίτια του ελληνικού λαού. Αυτοαναιρείσαι, τοποθετώντας στη θέση τους ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με το κίνημα, αλλά και τους κοινωνικούς αγώνες εν συνόλω (πλην Πατσιαντά στο Βόλο).
5. Σε όλες σχεδόν τις δημόσιες τοποθετήσεις σου, μιλάς για τη συμμετοχή σου στο κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς, στο οποίο λες ότι συμμετείχες, «ξεχνώντας» να αναφέρεις το όνομα του Κινήματος Δεν Πληρώνω, πίσω από το πανό του οποίου ερχόσουν, πίσω από το πανό του οποίου γνώρισες και την Όλγα Δάλλα την οποία, τώρα υποστηρίζεις ότι τάχα δεν γνωρίζεις και τόσο καλά.
6. Οι εκλόγιμοι τοποθετημένοι βουλευτές σου, που υποτίθεται ότι είναι οι καλύτεροί σου (ομάδα από μπετό, όπως λες), δεν έχουν ανοίξει το στόμα τους να πουν μια κουβέντα (πλην ενός) ώστε να εκφραστούν πολιτικά και να δει και ο κόσμος αν είναι όντως ικανότεροι εκείνων που καρατόμησες.
7. Ενώ έχεις κάνει σημαία το γυναικείο σου φύλο, καρατομείς ένα σωρό γυναίκες για να τοποθετήσεις ένα σωρό άντρες, αυτοαναιρούμενη για άλλη μια φορά• αλλά ποιος νοιάζεται μωρέ τώρα…
Γενικά, έχεις προλάβει σε λιγότερο από ένα μήνα να κάνεις αυτά και ακόμα περισσότερα…
Απομακρύνθηκα από κοντά σου πολιτικά, από την περίοδο της πανδημίας, όταν φλέρταρες με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και επαινούσες δημοσίως, εσύ και ο Διαμαντής Καραναστάσης, την διαχείριση της. Μου φάνηκε τουλάχιστον παράξενο τότε. Τοποθετήθηκες δημόσια για αυτό το σοβαρό ζήτημα, χωρίς να το έχεις συζητήσει με κανέναν απο το «κόμμα» σε κανένα «όργανο».
Όπως θα θυμάσαι, τότε ούτε το είχα κάνει θέμα, ούτε προσπάθησα να πείσω κανέναν άλλο να αποχωρήσει…Έφυγε όμως πολύς κόσμος τότε…Τι σημασία είχε…Έτσι κι αλλιώς εσύ ήσουν το κόμμα.
Ο καιρός πέρασε. Έφτασαν οι εκλογές του Μαΐου. Σε ψήφισα, κυρίως για συναισθηματικούς λόγους και επειδή ήθελα να ακουστεί η φωνή σου στη Βουλή, ξανά. Και ήμουν διατεθειμένος να το ξανακάνω και να σε βοηθήσω και περισσότερο στις εκλογές του Ιουνίου.
Μετά από αυτό τον μήνα, όμως, και όλα αυτά που έχεις κάνει, ΔΕΝ θα σε ξαναψηφίσω.
Κάνεις τα πάντα για να πετύχεις το στόχο σου.
Να μπεις εσύ, ο σύντροφός σου και οι φίλοι σας στη Βουλή.
Αυτό νομίζω δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τους λόγους για τους οποίους είχαμε συμπορευτεί τότε.
Προτάσεις μία ομίχλη, η οποία ξεκινάει από τις θολές και ανεπαρκείς πολιτικές και προγραμματικές θέσεις, προχωρά σε ένα ομιχλώδες τοπίο σχετικά με το ποιόν αυτών που έχεις επιλέξει να μπουν στη Βουλή και καταλήγεις με συναισθηματικά επιχειρήματα (θέλεις Ζωή στη Βουλή, αοριστίες περί άμεσης δημοκρατίας, πάρτε με τηλέφωνο στο κινητό, καρδούλες κλπ) τα οποία, πια, νομίζω ότι απέδειξες πως τα χρησιμοποιείς προσχηματικά.
Δεν θα σε ψηφίσω, λοιπόν, γιατί αποδείχτηκε ότι δεν διαφέρεις πολύ απο εκείνους στους οποίους εναντιωνόμαστε.
Δεν θα τοποθετούμουν και θα το άφηνα να περάσει έτσι και αυτό, αν δεν κλιμακωνόταν σε τέτοιο βαθμό από τη μεριά σου και τη μεριά διάφορων παρατρεχάμενων η δολοφονία χαρακτήρων προς τους αποχωρήσαντες, η οποία για μένα είναι κόκκινο πανί.
Πόσο ακόμα θα σώπαινα απέναντι στην αδικία και την αλαζονεία. Ξέρω ότι μέσα στον επόμενο καιρό, πιθανώς να είμαι εγώ ο επόμενος στόχος διαβολής, από τους γνωστούς παρατρεχάμενους γιατί τόλμησα και μίλησα… Ήδη έχουν αρχίσει τα όργανα επειδή, λέει, δεν βγήκα να καταδικάσω δημόσια τους αποχωρήσαντες!
Όμως η αδικία, για εμένα, απέναντι στον διπλανό είναι η κινητήρια δύναμη, και όχι οι καρέκλες και τα οφίτσια.
