Γράφει ο Γιώργος Σιαρακάς, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση στη Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία & και της Σχολής Δημοσιογραφίας του Aegean College με ειδίκευση στην Αθλητική Δημοσιογραφία.
Πραγματικά, ευχόμουν να μην είχε δοθεί ποτέ η αφορμή για να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο. Επειδή ωστόσο είναι το θέμα που πλην covid 19 συζητήθηκε περισσότερο στην Ελλάδα – και όχι μόνο – την χρονιά που πριν από λίγες ημέρες μας αποχαιρέτησε, δεν θα μπορούσα παρά να σταθώ στο συγκεκριμένο ζήτημα και δεν είναι άλλο από τις συζυγοκτονίες (παλαιότερα λέγονταν εγκλήματα πάθους) ή αλλιώς γυναικοκτονίες όπως είναι ευρέως γνωστός ο όρος.
Στη χώρα μας μόνο την περασμένη χρονιά, καταγράφηκαν συνολικά δεκαεπτά δολοφονίες γυναικών από τους συζύγους τους με τους οποίους υποτίθεται ότι ζούσαν μια ονειρεμένη ζωή. Πιο χαρακτηριστική αλλά και πιο τραγική είναι η ιστορία της Βρετανίδας φοιτήτριας Καρολάιν Κράουτς που δολοφονήθηκε από τον Έλληνα σύντροφό της, στα Γλυκά Νερά στις 11 του περασμένου Μαΐου. Ανατριχίλα και οργή προκάλεσε μάλιστα το γεγονός ότι ο συζυγοκτόνος στη συνέχεια σκηνοθέτησε μια ψεύτικη ληστεία παριστάνοντας το θύμα, προτού παραδοθεί στους αστυνομικούς και ομολογήσει το ειδεχθές έγκλημα.
Εξίσου συγκλονιστική με την ιστορία της Καρολάιν είναι και αυτή της 26χρονης Γαρυφαλλιάς που βρέθηκε και ανασύρθηκε νεκρή στην θαλάσσια περιοχή της Λυγαριάς στην Φολέγανδρο. Ο λίγο μεγαλύτερός της ηλικιακά φίλος της, προέβη σε μια δήλωση τότε που σόκαρε το πανελλήνιο. Είπε χαρακτηριστικά ότι «απλώς χάλασε η φάση…»
Υπάρχουν βέβαια και άλλες γνωστές και λιγότερο γνωστές ιστορίες τα τελευταία χρόνια όπως αυτή με την Μυρτώ στην Πάρο το 2012 που προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση για την άτυχη κοπέλα ή αυτή της Ελένης Τοπαλούδη πριν από τρία χρόνια.
Τι κι αν η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών; Το 2021 όμως η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Ο αριθμός των γυναικοκτονιών ήταν ο υψηλότερος της τελευταίας δεκαετίας κατά τη διάρκεια της οποίας συνολικά έχουν δολοφονηθεί πάνω από 100 γυναίκες. Σύμφωνα με τις στατιστικές κάθε μήνα μία γυναίκα έπεφτε νεκρή από το χέρι του συντρόφου ή του συζύγου της. Από τις δολοφονίες αυτές αρκετές σημειώθηκαν με μαχαίρι, ενώ το πιο σύνηθες κίνητρο των δραστών ήταν η ζήλεια εναντίον των συζύγων τους.
Σε παγκόσμια κλίμακα, μόνο κατά το 2017 σημειώθηκαν πάνω από 80.000 τέτοιου είδους δολοφονίες. Φανταστείτε λοιπόν πόσο έχουν εκτοξευθεί αυτά τα νούμερα τέσσερα χρόνια αργότερα, λόγω της αύξησης της ενδοοικογενειακής βίας που προκάλεσε ο εγκλεισμός λόγω της πανδημίας.
Μοιραία λοιπόν ήταν επόμενο να ξεκινήσουν οι έντονες και δικαιολογημένες αντιδράσεις των γυναικών ανά την Ελλάδα και τον κόσμο. Και ενώ ο θόρυβος της παρενόχλησης και του #MeToo δεν έχει ακόμα κοπάσει αυξάνονται οι γυναικείες φωνές για τον τερματισμό του παραλογισμού κατά του φύλου τους. Διοργανώνουν συλλαλητήρια και ειρηνικές διαμαρτυρίες, φωνάζοντας όντας συσπειρωμένες χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κυρίως με συνθήματα όπως «όχι άλλη Καρολάιν» ή «όχι άλλη Γαρυφαλλιά». Ένα σύνθημα που δυστυχώς ολοένα και περισσότερο ανανεώνεται καθώς ένα νέο αθώο κορίτσι προστίθεται σ’ αυτόν το μακάβριο κατάλογο.
Ελπίδα όλων μας είναι, ότι τουλάχιστον τη νέα χρονιά που μόλις ξεκίνησε, θα αφυπνιστεί ακόμη περισσότερο ο κόσμος μας και θα σταματήσει ή τουλάχιστον θα περιοριστεί η οπισθοδρόμηση στο παρελθόν του σκοταδισμού και της μισαλλοδοξίας και θα ανοίξει ένας νέος, πιο αισιόδοξος κύκλος γεμάτος αγάπη, αλληλοκατανόηση και περισσότερη ανθρωπιά.
Μέχρι τότε όμως, όλες οι γυναίκες του κόσμου θα συνεχίσουν να φωνάξουν: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΜΟΝΕΣ!
