Γιώργος Σιαρακάς: Μήπως είναι υπερβολικός ο πανικός για τον Covid-19 ;

 

Αναμφίβολα, όλο αυτό που ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια, από τις αρχές του 2020 μέχρι σήμερα είναι ανατρεπτικό από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς . Μια νέα φονική πανδημία, ο covid-19 έχει εισέλθει βίαια στην καθημερινότητά μας , αλλάζοντας σε μεγάλο βαθμό-έστω και προσωρινά ελπίζουμε όλοι- τον μέχρι πρότινος τρόπο ζωής μας.

 

Πολλοί έχουν χαρακτηρίσει αυτά τα δυο χρόνια ως ‘’τα χειρότερα των τελευταίων δεκαετιών’’ και ειδικά λίγο πριν φύγει το 2020, αλλά και το 2021, εύχονταν να τελειώσουν, να φύγει δηλαδή κακήν κακώς ο παλιός ο χρόνος , όπως εκφράστηκε κατά κόρον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

 

ΟΚ, αν συγκρίνουμε την τελευταία διετία με το 2019, το 2018 για παράδειγμα και γενικά με το πρόσφατο παρελθόν της ανθρωπότητας, τότε ναι, μπορούμε να πούμε ότι τούτη η διετία παρήγαγε περισσότερη ανασφάλεια σε ότι αφορά την παγκόσμια υγεία.

 

Κάπου εκεί όμως έγκειται και ένας μεγάλος προβληματισμός. Σε μια εποχή όπως ο 21^ος αιώνας όπου η τεχνολογία, η επιστήμη και γενικά η ανθρωπότητα σημειώνουν αλματώδη πρόοδο με αποτέλεσμα να βρίσκουν τρόπους ( στην προκειμένη περίπτωση ο εμβολιασμός)  που να αντιμετωπίζουν κάθε πρόβλημα που προκύπτει σχεδόν εν τη γενέσει του, κάποιοι επιμένουν στην… μοιρολατρία και σε ξεπερασμένες αντιλήψεις για το …δήθεν τέλος του ανθρώπινου είδους έτσι όπως το γνωρίζαμε ή για μια νέα πραγματικότητα ολότελα διαφορετική από αυτή που υπήρχε προ πανδημίας.

 

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων αποτελεί ο καθημερινός τηλεοπτικός – και όχι μόνο- ‘’βομβαρδισμός’’ από αρνητικές ειδήσεις σχετικά με τον κορωνοϊό που υποδαυλίζουν την τρομολαγνία και ψυχοπλακώνουν όποιον τις «καταπίνει αμάσητες».

 

Αν το επεξεργαστούμε λίγο καλύτερα στον εγκέφαλό μας και σκεφτούμε τι έχει συμβεί στην παγκόσμια ιστορία ανά τους αιώνες , τότε θα κατανοήσουμε ότι έχουν προηγηθεί και άλλες δοκιμασίες για το ανθρώπινο είδος όπως σεισμοί, άλλες επιδημίες και πανδημίες ή ακόμα και πολύχρονοι και πολύνεκροι πόλεμοι.

 

 

Δεν χρειάζεται να πάμε και πολύ πίσω χρονικά , αφού οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας έζησαν την φρίκη μιας τέτοιας περίστασης περίπου 70 χρόνια πριν. Με ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια από την σημερινή και χωρίς καμία καμπάνια τύπου ‘’Μένουμε Σπίτι’’ να στέκεται αρκετή για να τους προστατέψει από βόμβες ή στρατιώτες που καραδοκούσαν θανατηφόρα.

 

 

Και η σημερινή γενιά που έχει καλομάθει στις ανέσεις, τεχνολογικές και όχι μόνο, πρέπει να το έχει υπόψη της αυτό αντί να επηρεάζεται και να ‘’λυγίζει’’ από τον πανικό που υπάρχει διάχυτος στην κοινωνία μας εξαιτίας αυτής της πανδημίας.

 

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι αν διδαχτούμε από το παρελθόν μας και κατανοήσουμε πιο ψύχραιμα το παρόν μας, τότε μόνο προοδευτικό και αισιόδοξο μπορεί να αποδειχτεί το μέλλον μας ως ανθρωπότητα. Και ευχή μου είναι να αποτελέσει αυτή η σημερινή δοκιμασία που αργά ή γρήγορα θα τελειώσει μια αφορμή για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και χαρακτήρες εκτιμώντας ο ένας τον άλλον αλλά και ότι έχουμε πετύχει ως ανθρώπινο είδος ανά τους αιώνες ξεπερνώντας κάθε ‘’σκόπελο’’, κάθε εμπόδιο που ορθώνεται μπροστά μας.

 

Μόνο έτσι θα βγούμε από αυτή τη δοκιμασία πιο δυνατοί…

 

 

* O Γιώργος Σιαρακάς είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση στη Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία & και της Σχολής Δημοσιογραφίας του Aegean College με ειδίκευση στην Αθλητική Δημοσιογραφία.