Γαλλικές εκλογές 2022: Η σημασία τους και οι προοπτικές τους, του Χάρη Τσούλα

Κατ’ αρχάς θα ήθελα να σημειώσω πως όσα αναφέρω στο παρόν άρθρο απηχούν ξεκάθαρα προσωπικές θέσεις και απόψεις, όσο πιο λογικά γίνεται, αλλά πάντα υπό την υποκειμενική θεώρηση ενός εκάστου. Επιπλέον, η ανάλυση γίνεται καθόσον η Γαλλία αποτελεί μια από τις δύο μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ. Συνεπώς,οτιδήποτε συμβαίνει εκεί, μας επηρεάζει έμμεσα ή άμεσα ως αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαϊκής οικογένειας.

Την Κυριακή που προηγήθηκε, είχαμε τον πρώτο γύρο των Γαλλικών Προεδρικών Εκλογών του 2022, με τον δεύτερο γύρο να αναμένεται μετά από δύο εβδομάδες και συγκεκριμένα στις 24 Απριλίου (Κυριακή του Πάσχα για εμάς).

ποσοστών τους σε σχέση με την προ πενταετίας εκλογική αναμέτρηση. Κι αν για την Λεπέν εθεωρείτο αναμενόμενο, μιας και είναι πιο εύκολο να συμβεί όταν δεν ασκείς εξουσία, για τον Πρόεδρο Μακρόν θα έμοιαζε παράδοξο, τουλάχιστον με μια επιφανειακή ανάγνωση.

Και αυτό γιατί η θητεία του Μακρόν, αν και με θετικό ισοζύγιο, είχε τις δυσκολίες της. Πέραν των γνωστών κρίσεων που άγγιξαν όλο τον κόσμο από το 2019 -2020 (κρίση πανδημίας κορονοϊού, ενεργειακή κρίση, πόλεμος στην Ουκρανία), ο Γάλλος Πρόεδρος είχε να αντιμετωπίσει, στην αρχή κιόλας της θητείας του, μεγάλες δυσκολίες όπως το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» και μια σειρά απεργιακών κινητοποιήσεων την περίοδο 2018-2019. Πολλοί προσάπτουν στον Πρόεδρο το γεγονός πως κατά την προηγούμενη πενταετία ενδιαφέρθηκε για την ενίσχυση της Γαλλίας διεθνώς, σε επίπεδο γεωστρατηγικής και εξωτερικής πολιτικής, αμελώντας εν μέρει τα ζητήματα στο εσωτερικό της χώρας του.

και λόγω της αυξανόμενα ηγετικής στάσης της Γερμανίας επί εποχής Μέρκελ. Αυτό έπρεπε να εξισορροπηθεί (ειδικά μετά την απουσία της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ λόγω Brexit), πράγμα που επετεύχθη.

Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η Γαλλία είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της ΕΕ, η 2η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οπότε φαντάζει λογικό ο Μακρόν να στρέψει το ενδιαφέρον του στην αναβάθμιση της χώρας του σε αυτά τα πεδία. Ένας Μακρόν που πέρα από την αναμενόμενη φθορά της άσκησης προεδρικής εξουσίας, βγήκε αλώβητος και από τα χυδαία σχόλια κιτρινισμού μέρους του γαλλικού τύπου κατά τους τελευταίους μήνες για την προσωπική του ζωή.

Από την άλλη έχουμε την Μαρίν Λεπέν. Πολιτικός κληρονόμος του «λεπενισμού» με

γνωστές θέσεις ευρωσκεπτικισμού, εθνικισμού, ακόμη και ρατσισμού. Από το 2017 και μετά επιχείρησε ένα “πολιτικό λίφτινγκ”, μετονομάζοντας το κόμμα της σε “Εθνικό Συναγερμό”, λαμβάνοντας φαινομενικά πιο κεντρώες και λιγότερο ακραίες θέσεις και εμφανιζόμενη ως η

εκπρόσωπος της “νέας δεξιάς” (nouvelle droite), από την οποία όμως στην πραγματικότητα απέχει πολύ.

Αυτή η νέα εικόνα της μπορεί να της εξασφάλισε άνοδο ποσοστών σε σχέση με το 2017, όμως δεν φαίνεται να πείθει εν γένει τη φιλελεύθερη στις ρίζες της γαλλική κοινωνία, καθώς οι αντιδυτικές «κορώνες» της Λεπέν είναι πάντα εδώ, να θυμίζουν την ουσία των ιδεών που αυτή φέρει.

Και τώρα, ενόψει δεύτερου γύρου, τι;

Ήδη οι υποψήφιες Πρεκρές και Ιλνταγκό δήλωσαν στήριξη στον Πρόεδρο Μακρόν. Το ίδιο έπραξε με δήλωσή του και ο πρώην Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί ενώ ο ρυθμιστής (βάσει ποσοστού) Μελανσόν έκανε λόγο για “όχι ψήφο στην ακροδεξιά”, εννοώντας ξεκάθαρα την Λεπέν.

Οι ψηφοφόροι των παραδοσιακών κομμάτων λογικά θα στραφούν στον Μακρόν, ενώ δεν είναι σίγουρο ότι θα πειθαρχήσουν οι ψηφοφόροι της γαλλικής Αριστεράς στο “όχι Λεπέν” , με αρκετές πιθανότητες πολλοί από αυτούς να απέχουν από την εκλογική διαδικασία και κάποιοι να προτιμήσουν την Λεπέν, όσο και αν μοιάζει παράδοξο, λόγω ευρωσκεπτικισμού.

Σε αυτή την αναμέτρηση θα αντιταχθούν οι φιλελεύθερες δυνάμεις, οι δυνάμεις του

φιλοευρωπαϊσμού και της κοινής λογικής απέναντι στις δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού, του εθνικολαϊκισμού και του αναθεωρητισμού, έστω και «καμουφλαρισμένες».

Το ανησυχητικό είναι ότι οι δεύτερες, είτε εκφρασμένες μέσω της άκρας δεξιάς είτε μέσω της άκρας αριστεράς, εξακολουθούν να είναι εδώ. Ο εθνικολαϊκισμός εξακολουθεί να έχει ευήκοα ώτα.

Το παρήγορο είναι πως οι δυνάμεις της λογικής, έστω και οριακά, θα επικρατήσουν. Πέρα όμως από την ανακούφιση που θα φέρει η διαφαινόμενη νίκη Μακρόν, θα πρέπει να υπάρξει και προβληματισμός τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ευρώπη. Θα πρέπει να γίνει ακόμη πιο πολλή δουλειά και μάλιστα έμπρακτα, προς όφελος των πολιτών, ώστε ο λαϊκισμός και ο αναθεωρητισμός να ηττηθούν οριστικά.