Γράφει ο Αλέκος Γούλας
Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας, υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με τη «Συμπαράταξη»
Ο επαναπροσανατολισμός της κεντροαριστεράς, ο φασιστικός κίνδυνος και το στοίχημα της Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας
Η δημιουργία ενός οργανωμένου και δυνατού σοσιαλδημοκρατικού ή αλλιώς κεντροαριστερού κόμματος στην Ελλάδα δεν είναι απλά το ζητούμενο αλλά αποτελεί πλέον μία ιστορική αναγκαιότητα.
Θεωρώ προσωπικά πως κεντροαριστερά και σοσιαλδημοκρατία ως έννοιες και πολιτική φιλοσοφία ταυτίζονται. Και αν στη σύγχρονη ιστορία της χώρας η κεντροαριστερά ήταν κόμμα εξουσίας και είχε κυβερνητική πρόταση, είναι σήμερα σαφές πως δεν έχει πια αυτό το ρόλο καθώς διολισθαίνει στην εσωστρέφειά της και ψάχνει την χαμένη της ταυτότητα και τον ιστορικό της ρόλο.
Και εδώ είναι ακριβώς το μεγάλο της στοίχημα, να επαναπροσδιορίσει τους στόχους της, να εκφράζει συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα, να χαράξει πολιτική στρατηγική με αρχές και απήχηση στην κοινωνία.
Αν ρίξουμε μια ματιά στην Ευρώπη θα διαπιστώσουμε πως σε όλα τα σημεία του ορίζοντα βλέπουμε άνοδο της ακροδεξιάς, μια ιδιαίτερα ανησυχητική τάση που δημιουργεί έντονη απειλή ακόμη και για την παραδοσιακή δεξιά.
Είναι έντονο το φαινόμενο στην Ιταλία, στην Φινλανδία, στη Γαλλία, στη Σουηδία, στην Ισπανία, στη Γερμανία και η λίστα διαρκώς μεγαλώνει.
Στην Ελλάδα, μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, το γεγονός που προκαλεί έντονο προβληματισμό και πολλές συζητήσεις, είναι τα υψηλά ποσοστά του κόμματος «Σπαρτιάτες» που συνδέονται με τον καταδικασμένο για συγκρότηση της εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», Ηλία Κασιδιάρη. Και πράγματι για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, ένα κόμμα χωρίς ιδιαίτερη προεκλογική καμπάνια και πρωτοεμφανιζόμενο σχεδόν από το “πουθενά”, μπαίνει στη Βουλή, ως “φορέας” ηγεσίας ενός καταδικασμένου νεοναζί, όπως προανέφερα.
Γίνεται πλέον σαφές πως ο βασικός πολιτικός αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας δεν θα βρίσκεται πλέον στην αντίπερα όχθη, και εννοώ αυτόν που εκτείνεται από το προοδευτικό Κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι τη ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά αντιθέτως βρίσκεται δίπλα της και την απειλεί σήμερα έμμεσα, αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα θα την απειλήσει αμεσότερα στο μέλλον, ιδιαίτερα αν διεισδύσει στο εσωτερικό της, με αποκλειστική όμως ευθύνη της ιδίας και εν κατακλείδι, με μεγάλη χαμένη την ελληνική κοινωνία.
Επιπλέον υπάρχει και άλλη μία αρνητική προοπτική, καθώς σύντομα θα έχουμε τις εκλογές στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, και έχουμε ήδη δείγματα, όπου προς χάρη κάποιων δεκάδων ψήφων δημοτικοί συνδυασμοί εντάσσουν ακραία και φασιστικά στοιχεία στις τάξεις τους. Κι αν τον κάθε επικεφαλής δημοτικής παράταξης αυτή η εξέλιξη τον αφήνει, ηθελημένα ή αθέλητα, αδιάφορο, οι πολίτες είναι αυτοί που θα πρέπει να δώσουν την απάντησή τους. Και είναι ιδιαίτερα λυπηρό πως αυτό το γεγονός το συναντάμε πλέον και στα τοπικά μας δρώμενα.
Αν η απειλή δεν γίνει κατανοητή από τις τοπικές κοινωνίες σύντομα θα βρεθούμε προ οδυνηρών εκπλήξεων με διάρκεια και χρονικό ορίζοντα μιας πενταετίας. Το κακό είναι πολύ κοντά μας…
