Παιδοκτονίες στην Ελλάδα: Όταν η νέα γενιά πέφτει θύμα του παραλογισμού, του Γιώργου Σιαρακά

 

 

Το φαινόμενο της δολοφονίας μικρών παιδιών από τους γονείς τους είναι μια ιστορία που ξεκινάει από αρχαιοτάτων χρόνων. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Μήδεια έκανε τη συγκεκριμένη αποτρόπαια πράξη με αποτέλεσμα το όνομά της να συνδέεται με τέτοιου είδους συμβάντα ακόμη και στις μέρες μας ως χαρακτηρισμός για όσες μητέρες φονεύουν τα ανήλικα τέκνα τους.

Τα όσα ανατριχιαστικά ήρθαν στο φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ώρες από την ιστορία στην Κυψέλη, δεν είναι δυστυχώς κάτι που μπορούμε να πούμε ότι είναι πρωτοφανές καθώς τις τελευταίες δεκαετίες διάφορες υποθέσεις θανάτου παιδιών από τα χέρια των γονιών τους συντάραξαν τη χώρα μας.

Το μακρινό 1961 η Αμερικανίδα  Νίτα Μπέικερ που διέμενε με τον σύζυγό της στην Ελλάδα σκότωσε την μικρή κόρη της ενώ κοιμόταν στο υπνοδωμάτιό της. Εν συνεχεία σκότωσε και τα μεγαλύτερα παιδιά της προτού την αντιληφθεί ο άντρας της. Κίνητρό της ήταν η ζήλεια της για τον σύζυγό της.  Αποτέλεσμα ήταν – μετά τις αντιδράσεις και την κατακραυγή – η καταδίκη της ύστερα από 2 δίκες ενώ κρίθηκε και ψυχικά ασθενής. Μετά την λήξη της ποινής της επέστρεψε στην πατρίδα της.

 

Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1994 όταν ο Μανώλης Δουρής έγινε γνωστός σε όλη την Ελλάδα για την σεξουαλική κακοποίηση και τον θάνατο του 6χρονου γιού του.

 

 

Η υπόθεση του Μανώλη Δουρή έμεινε στην ιστορία

 

 

Τον Φεβρουάριο του 1996 η  48χρονη Παναγιώτα Τσιφρικά  δολοφόνησε την μόλις 22χρονη κόρη της. Αφορμή ήταν το γεγονός ότι η κόρη ήταν έγκυος χωρίς να είναι παντρεμένη. Το 1999 ο 40χρονος Γιώργος Μεταξάκης  έπνιξε τα τρία παιδιά του ηλικίας από 2 έως 10 ετών προκειμένου να «εκδικηθεί»  την εν διαστάσει σύζυγό του. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη χωρίς να του δοθούν ελαφρυντικά.

 

Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο έχει ενταθεί και οι υποθέσεις αυξάνονται σχεδόν κάθε χρόνο. Το 2014 στην Κρήτη ένα τρίχρονο παιδάκι ύστερα από ξυλοδαρμό περιλούστηκε με καυτό νερό από τους … «γονείς» του με συνέπεια να χάσει τη ζωή του. Έναν χρόνο αργότερα η υπόθεση της 4χρονης Άννυ προκάλεσε φρίκη όταν ο πατέρας της την σκότωσε και στην συνέχεια την τεμάχισε για να μη γίνει στόχος της συντρόφου του.

 

Ακολούθησαν και άλλες υποθέσεις στο Μαρκόπουλο, στη Νέα Σμύρνη, στο Νέο Κόσμο σε διάστημα μόλις 3 ετών (2017-2019) για να φτάσουμε στην πιο πρόσφατη υπόθεση παιδοκτονίας που αποκαλύφθηκε την περασμένη Κυριακή και που πραγματικά δεν την χωράει ο νους κανενός ανθρώπου.

 

Μια μητέρα στην Κυψέλη σκότωσε μαζί με τον Πολωνό άντρα της το ηλικίας μόνο επτά ετών παιδί της και έκρυβε το άψυχο κορμάκι του στην βεράντα της για πέντε χρόνια! Οι έρευνες της αστυνομίας αποκάλυψαν το φρικιαστικό και ειδεχθές έγκλημα ύστερα από καταγγελία που έκανε το Χαμόγελο του Παιδιού. Η σύγχρονη Μήδεια οδηγήθηκε στην Εισαγγελία Εκτελέσεων και πήρε προθεσμία για να απολογηθεί.

 

 

Το σημείο που το ζευγάρι έκρυβε το δολοφονημένο παιδί τους στη βεράντα του σπιτιού τους στην Κυψέλη.

 

 

Το πλέον συγκλονιστικό σε όλες σχεδόν τις παραπάνω υποθέσεις παιδοκτονίας είναι ότι τα θύματα βρίσκονταν σε πολύ νεαρή ηλικία, σε ορισμένες περιπτώσεις και κάτω των δέκα ετών.

 

Το ερώτημα που τίθεται επομένως είναι απλό και κατανοητό. Γιατί κάποιοι άνθρωποι που «παριστάνουν» τους κανονικούς γονείς συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο στα παιδιά που έχουν όλη την ζωή μπροστά τους και που αποτελούν το μέλλον της κοινωνίας; Υπάρχει ελπίδα στο σύγχρονο κόσμο όταν ο κόσμος αυτός σκοτώνει και «εξαφανίζει» τα ίδια του τα παιδιά;

 

Απέναντι σε αυτό το «φαινόμενο» έχουμε μόνο μια υποχρέωση. Να το καταδικάσουμε απερίφραστα και να κάνουμε το χρέος μας προβάλλοντας το θετικό πρότυπο μιας φυσιολογικής οικογένειας. Να καλλιεργήσουμε δηλαδή μέσα από την οικογένεια τις έννοιες της αγάπης, της υπομονής, της στήριξης και της αλληλοκατανόησης. Μπορεί κάτι τέτοιο να φαντάζει δύσκολο στη σημερινή «αρρωστημένη» κοινωνία μας αλλά μερικές φορές τα αυτονόητα είναι ίσως και τα πιο δύσκολα.

 

Τελικά, όπως λέει και ένα γνωστό τραγούδι, πρέπει να έχουμε το νου μας στο παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα…

 

 

* O Γιώργος Σιαρακάς είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση στη Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία & και της Σχολής Δημοσιογραφίας του Aegean College με ειδίκευση στην Αθλητική Δημοσιογραφία.